Dag 7 Aiges Mortes - Sete

30 juni 2019 - Malgrat de Mar, Spanje

De zeevruchten zijn allemaal beneden en na het onbijt nemen we afscheid van ons heeeeel bruine gastvrouw ( versta me niet verkeerd , gewoon Cote-dor bruin). We gaan vandaag nog een stuk de via Rhona volgen. We volgen Canal du Rhone a Sete . Eerst naar Palavas les flots hier zie verschillende binnenschepen waarop toeristen vervoerd worden, ze hebben fietsen aan boord en stoppen in de leuke plaatsen, ziet er goed uit. Verder komen we verschillende bootjes tegen die van hier uit naar Sete , Beziers en zo verder de aude op naar Carcasonne varen. Ook nog op onze bucket list. Na Frontignon wordt het pad smaller en onverhard maar de vergezichten des te mooier. De oesterbanken zie links en rechts en verder ruik je het zilte van het brakke water. Op elke aanlegpaal of rots zit een meeuw te wachten op de catch van de dag, ze vliegen nog niet meer op als je er langs komt. Na 40 km jodium te hebben gesnoven zien we in de verte de petroleumtanks van Sete. Wat opviel is de temperatuur tussen het water is er steeda verkoeling  en je merkt de hitte niet, dit veranderd nu erg snel en we gaan over op plan B , we nemen de trein naar het zuiden langs de kust richting Banyuls sur Mer hier zou het maar 35 ° zijn. Om 14 uur zitten we op terras in Port Bou juist over de grens fr-Spanje. We nemen onze eerste spaanse lunch aan spaanse prijs en beginnen dan aan een serieuze klim richting Puig de Claper. Eerst hadden we gedacht tot Rosas te fietsen maar er zit nog meer in’t vat en we rijden door tot l’escala. Hier zijn we in 1998 nog geweest en later ook nog met de fietsclub( Henk heeft toen OLV van Scherpenheuvel hier verzopen!....) Weinig keus in Hotels, dan maar Hostal el Roser . Half pension voor geen 100 euro/ 2 pers. 

Statig oud gebouw naast de Kerk, dus we zijn beschermt deze nacht, onze fietsen kunnen niet binnen en het jongste familielid (15) scheckt ons in) we stappen in de lift van 50 jaar oud en naar het dakterras( wij denken nog aan de penthouse) maar het is de mansarde met een airco die heel snel draait en links en rechts gaat !.... 

een bezoekje aan het strand leert ons dat we toch goed gekozen hebben om in het hotel te eten. Het dinner begint hier paas om 9 uur en de echte spanjaarden komen nog later.

maar eerlijke keuken door Pa zelf klaargemaakt . Na een GT leggen we ons te slapen , venster open , waslijn in het raam en de geluiden van de nacht en de ruisende zee.

Foto’s